चैन करा, अजून मला बोलता येत नाही
चैन करा, अजून मला चालता येत नाही
माझ्यावरती करा प्रयोग, हरकत काही नाही
पण मी सुध्दा तुमचं, गिनीडूक्कर नाही
सगळं सगळं पाहतेय मी,
करताय काय काय तुम्ही
मी मोठं होण्याची
तुम्हालाच जास्त घाई
पळण्याआधीच बूट पायात,
चालण्याआधीच चप्पल
वाचण्या आधीच बुक हातात
शिकवत मला अक्कल
कसले मला कपडे घालताय
आणि कसल्या घालताय क्लिपा
कसली पावडर फासताय
आणी लावताय लीपश्टिका
काही फ्रॉक एवढे मोठे,
खांद्यावरून खाली
काही टोप्या डोळ्यावर
दिशा कळत नाही
तुमची होते हौस
इथे माला वैताग येतो
कपड्यात कोंबून कोंबून
माझा जीव कोंडून जातो
कशाला ते मॅचींग हवं,
क्लिपपासून बुटापर्यंत
कशाला ते नवीन ड्रेस,
नाईटसूट ते, बड्डे पर्यंत
लवकरच मी लागेन चालू,
लागेन बोलू, बोबडं
‘लवकलच मी ऐकनाल नाही,
तुझं, तुझं आनी छगल्यांचं’
माझ्यासारखे लंगोटीवर
फिरता येत नाही
तुमच्यासारखं व्हावं मी
म्हणून घालता काहीबाही
चैन करा आई बाबा
दादा दादी नाना
एकच पुरे वस्त्र जगात
माना वा ना माना
एक दिवस माझ ऐका
मारून दुनिया को गोली
मोकळेढाकळे फिरून बघा
फारतर ठेवा लंगोटी
मॅचिंग नको, साईझ नको
नको कपटावरून तंटा
दिगंबराला देव भितो तर
बाकीच्यांची काय कथा?
छान कविता.
ReplyDelete