आज सकाळी, बागेमध्ये,
सुरवंटाचे दर्शन झाले,
कभीन्न काळा संथ चालीने,
जाडोबा तो मला विचारे,
'इरा होती ना, कुठे गेली ती?
परवा सुद्धा नाही दिसली?
असती पाहून, जरा बिचकली
मला; चिमुकली जशी चमकती.
असती आणखी कुशीत शिरली,
घाबरलेली, बावरलेली,
थय थय असती आणि नाचली,
तान रड्याची, तार स्वराची.'
गाठ पडली हे सांगीन तिजला
काभिंन्न काळ्या हे सुरवंटा,
मंत्र मनाचा सांगिन तिजला
हे जाडोबा, हे केसाळा
भयभीतीचे क्षणैक सावट,
जरा मनाला धीट सावरू
सुरवंटाची भीती कशाला?
तोच उद्याचे फुलपाखरू
No comments:
Post a Comment